FİLİSTİN ADINA

şu an sıcak bir odadayım karnım tok yüregim rahat
ya filistinli çocuklar, onlar şimdi ne yapıyor.
hangi sokakta yemek arıyordur
hangi yıkık betonlar arasında annesini arıyor
hangi enlazlar altında altında can çekişiyor kim bilir
bizim annemiz var babamız var kardeşlerimiz var
ya onların,ne annesi ne babası ne de kardeşleri var
kim bilir hangi enkazlar altında can vermiştir sevdikleri
bizim gözlerimiz yaş döker onlarınsa gözleri kan ağlar
söylesenize hangimiz onlar kadar acı çekiyoruz
vucudumuzdaki ufacık bir sıyırıktan şikayetçi oluyoruz
oysa onların elleri,kolları,ayakları hangi sokakta kaldı
hangi betonlar arasında sıkışıp parçalandı biliyormusunuz
siz hiç kendi ayağınızdan ayrı bir yerde bulundunuz mu?
bunları biz bilemeyiz bunları yaşayanlar bilir.
bazen olur üzülürüz ağlarız kaderimize isyan ederiz ya onlar;onlarında isyan etmeye hakları yokmuydu?
sevmeye sevilmeye hiç mi hakları yoktu
aslında en büyük haklar onların hakkıydı
sizin bu hakları katletmeye ne hakkınız vardı
hangi ulus hangi devlet  hangi inanç  size bu hakları verdi
anlamıyorum

   bazen olur yemeklerden bile şikayetçi oluruz
srvmedigimiz yemege burun kıvırırız
peki szi bilyormusunuz o çocukların kaç gündür aç kaldıgını kaç gündür uykusuz kaldıgını bunları siz bilemezsiniz.
 bizim yaşadıgımız bu lüks hayatı onlarında yaşamaya hakkı yokmuydu
biz tertemiz bir geceyi yıldızlaın ışıltıları altında yaşarken 
peki neden onların  tertemiz gecesi pis kokulu  dumanlar altında geçiyor
onlarında tertemiz bir havayı solumaya hakkı yokmu
siz hiç bom ba dumanları altında oksijensiz bir havayı soludunuz mu? söyleyin bana
hanginiz bu kadar acıyı birlikte yaşadınız 
onlarında yaşamaya hakları yokmuydu
kendimi düşünüyorum ,insanları düşünüyorum
meger ki biz ne kadarda acizmişiz
ufacık bir sarsıntıda yıkılırız,isyan ederiz,hayata küseriz;
oysa onlar onca bombala altında kapkara gökyüzü altında 
yaşamak için nadıl mücadele ediyorlar biliyor musunuz?
size söylüyorum onların yaşama sevincini elden almaya ne hakkınız var
bu nasıl bir insanlık dünyası,bu nasıl bir yaşam felsefesi anlamıyorum 
biz isteriz ki gözlerimiz hep güzellikler görsün
 pekiii! onların ölmüş annelerini ,parçalanmış baba cesetlerini görmeye ne hakları var
onlarında hakkı yokmuydu annesinin kucağında uyumaya,baba diye sarılmaya.
biz bu haklara sahipken 
hangi çocuk katilleri bu hakları onların  elinden alıyor.
bu nasıl bir hayat,bu nasıl bir insanlık dramı anlamıyorum
biz çıplak ayaklarla deniz sahilinde gezerken,kumsallar üzerinde koşuştururken
ya onlar,onlar ne durumda  biliyormusunuz.
ı sargı bezlerine sarılmış yanık ayaklarıyla,kesilmiş kollarıyla delinmiş vucutlarıyla 
hayatta kalmak için  nasıl mücadele veriyorlar  biliyormusunuz?
O nlarında hakkı yokmuydu koşmaya ,koşuşturmaya
hangi zalimler bu hakları katlediyor biliyormusunuz.
biz çocuklarımız için oyuncaklar seçemezken,
onların hayatı boyunca görmedikleri,dokunamadıkları,oynayamadıkları  oyuncaklarının olmadıgını biliyormusunuz
sizin cocuklarınız  rahat bir yatakte uyurken
sizin onları  ağlatmaya 
sizin onları rahatsız etmeye ne hakkınız var
söyleyin bana...
söylesenize bizim onlardan ne farkımız var ama onların bizden çok farkı var
çünkü biz onlar kadar ölmüyoruz;
çünkü biz onlar kadar acı çekmiyoruz.
çünkü biz onlar gibi kimsesiz yaşamıyoruz 
onlarında bizim gibi yaşamaya hakları yokmuydu 
hangi zalimler bu hakları onların elinden aldı 
siz mi ki, onları yarattınız
siz mi ki onlara can verdiniz.
sizin onları öldürmeye ne hakkınız var
bu mudur haaaa sizin serefiniz?
serefiniz bir başkasınız hayatını katletmek midir?
şerefli olmakmıdır şerefsizliginiz.
bu nasıl bir dünya ,bu nasıl bir hayat
bu nasıl bir insanlık, anlamıyorum
 

             yazan :tekin GELEN

          e-posta: dj. tekin@hotmail.com